In Nederland kregen wij voor het eerst in 1832 met de ziekte cholera te maken. Het duurde vrij lang voordat men het verband vond tussen slecht drinkwater en deze verschrikkelijke ziekte. Toen het besef kwam dat het niet zo gezond was om het drinkwater rechtstreeks uit de grachtjes te halen die ook dienst deden als open riool zocht men een andere oplossing. Gebruik makend van eb en vloed werden de grachten twee keer per dag gespuid. Dit kon alleen wanneer de waterstand van de rivier lager was dan in de grachten. Door de hoge waterstand in de rivier kwam het īs winters zo nu en dan voor dat er niet gespuid kon worden. Ook werd er wel emmers drinkwater uit de haven gehaald en verkocht maar uiteindelijk werd aan het Wantij een watertoren gebouwd met enkele bezinkvijvers. Op 1 november 1883 werd voor het eerst gezuiverd drinkwater door ijzeren buizen naar de woningen in Dordrecht gepompt.

Omdat de industriele bedrijvigheid in de stad Dordrecht begin 20e eeuw zijn grenzen bereikte zocht men naar een nieuw terrein. Er lag nog een zompig gebied aan de rand van Dordrecht: de Staart. Het bedrijf Lips maakte in 1919 als eerste het gebruik van het opgespoten terrein en verhuisde van de Spuiweg naar deze nieuwe wijk. Hier zijn we aangekomen bij de Merwedestraat. Dit werd de belangrijkste ontwikkelingsas in dit gebied. Uiteraard moesten er ook woningen komen voor de arbeiders en middenstanders. Dat deze architectuur nu nog steeds geliefd is blijkt wel dat er nu huizen in nieuwbouwwijken worden gebouwd waarbij men deze jaren 30- stijl imiteert. Met de ontwikkeling van het plan Stadswerven zien we dat daar ook al weer veel wordt afgebroken. Maar deze woningen staan er gelukkig nog steeds.

Hier zien we de arbeiderswoningen aan de Maasdwarsstraat. Kinderen spelen nog vrij op straat en stoep. De Maasdwarsstraat is niets veranderd. Dezelfde woningen staan er nog . Alleen de bomen zijn verdwenen en in plaats van kinderen zie je nu alleen maar auto's op de stoep. Waar spelen de kinderen tegenwoordig ? Of is het nu zo dat hier alleen maar ouderen wonen? Nu is ook de bevolking van Dordrecht weliswaar flink aan het vergrijzen. Maar wij hebben het idee dat de jeugd door het gebrek aan speelruimte buiten en de PlayStations binnen tegenwoordig teveel in huis speelt.

In een waterrijk gebied als Dordrecht is het wel nodig om de jeugd de zwemkunst bij te brengen. Van oudsher gebeurde dit gewoon bijvoorbeeld in de Spuihaven. Op den duur vond men dit water toch niet meer schoon genoeg. In 1914 kwam er "een gemeentelijke zweminrichting voor on-en minvermogenden" . In het begin was uit zedelijk oogpunt dit zwembad verboden voor vrouwen. Op deze ansichtkaart zien we daarom ook alleen maar jongens of mannen. De vrouwen vonden dit discriminatie en later werd ook voor hen het bad geopend. In 1918 werden er zelfs nog 20.000 bezoekers geteld. Het bad werd overigens weer in 1933 gesloten in verband met het uitbreken van de ziekte van Weil. In het Wantijpark werd toen het nieuwe en nog steeds bestaande Wantijbad gebouwd. In de verte zien we nog net de watertoren tussen het geboomte.

Na al die ansichtkaarten van vroeger zien we hier een recente kaart uit 1970. Nog maar 42 jaar geleden werd de foto gemaakt. De Merwedebrug tussen Dordrecht en Papendrecht ligt er. Een middenberm was toen blijkbaar nog niet nodig. Een brede witte streep zou voldoende moeten zijn. Bij onze wandeling op het eiland van Dordrecht is dit na de Zwijndrechtse brug de tweede verbinding met het vasteland die wij zijn tegen gekomen. Toch zien we een heel vreemd beeld. Een vrijwel autoloze oprit naar de brug. De verbinding van de A15 naar de A16 was er nog niet. De fotograaf heeft vermoedelijk nog even moeten wachten met het maken van de foto voordat er een auto passeerde.

De Centrale aan de Noordendijk werd te klein. Uitbreiding van de capaciteit was dringend nodig. Op de Staart werd daarom in 1952 de nieuwe elektriciteitscentrale gebouwd vlakbij de Eerste Merwedehaven. Dit was gemakkelijk ivm aanwezigheid van koelwater en gemakkelijke aanvoer van de steenkool. Het gebouw verrees aan de oostzijde van de stad zodat de vliegas met de meest voorkomende westenwind de stad niet zou bereiken. De drechtstedengedachte leefde in die tijd nog niet bij de dordtenaren. Deze foto werd gemaakt toen de Centrale nog maar 4 jaar oud was. De stroomvoorziening was goed voor de hele provincie Zuid-Holland. De 4 schoorsteenpijpen staan hier nog fier overeind. Veel dordtenaren zullen zich nog goed kunnen herinneren dat ze alle vier eind 1984 in een klap werden opgeblazen . En zo kwam en verdween een beeldbepalend bouwwerk in Dordrecht in minder dan een halve eeuw.